BO KAŻDY CZASAMI LUBI SIĘ BAĆ.../"TO" STEPHENA KINGA

  Hej, hej, tak się składa, że niedawno było Halloween, więc ja stwierdziłam, że przeczytam pierwszy w moim życiu horror. Mój wybór akurat padł na "To" Kinga, bo ostatnio jest o tej pozycji dość głośno przez ekranizację. W ogóle byłam na tym filmie z moją klasą i powiem Wam, że bawiłam się świetnie. Moim zdaniem, nie był to taki 100% horror, ale dla mnie to akurat było ok, bo nie lubię się aż tak bardzo bać. Na "strasznych" momentach się śmiałam, ale nie znaczy to, że dlatego, że były tak złe, ale wiecie jak to jest, gdy się ogląda utwór w towarzystwie. Zwłaszcza, że ja siedziałam koło takiej dziewczyny, która ma chyba wyłączone odczuwanie strachu, bo kiedy byliśmy w Energylandii na takim 40 m młocie to ona w ogóle nie krzyczała i siedziała z wyrazem twarzy mówiącym: "Aha, czyli to wszystko?" i ona w kinie praktycznie wciąż śmiała się pod nosem. Generalnie, określiłabym tą produkcję jako przyjemną przygodówkę z elementami grozy. Poza tym, ciekawe jest to, że moja pierwsza recenzja była o książce Stephena Kinga, a teraz też nowy rok bloga otwiera post o jego powieści. W ogóle, jeśli nie widzieliście postu z okazji pierwszych urodzin to polecam Wam go przeczytać, bo bardzo długo nad nim siedziałam. Dobra, a teraz po tym bardzo długim wstępie, zacznijmy!

  Derry od zawsze było dziwnym miasteczkiem. Normalnym było to, że była tu zwiększona liczba morderstw, gwałtów i zaginięć dzieci. Zwłaszcza co 27 lat powtarzał się cykl wielu dramatycznych wydarzeń, które rozgrywały się niedługo po sobie. Gdy młodszy brat Billa, George zostaje zabity przez tajemniczą istotę, znaną jako To, chłopiec postanawia wraz ze swoimi przyjaciółmi ją zgładzić.

  Powiem Wam, że ta książka jest ciekawa, ale jej minusem zdecydowanie jest jej długość. Ma ona 1100 stron! Rekord najgrubszej powieści na mojej półce właśnie został pobity! Moim zdaniem, to wszystko jest zbyt przeciągnięte i To pojawia się tam tyle razy, że zaczynami się do niego jakby przyzwyczajać.

  Długość "Tego" bierze się z tego, że jest tu oprócz historii tej paczki dzieci, o której mówiłam w skrócie fabuły, historia tych samych osób jako dorosłych. Według mnie, ten wątek jest kompletnie niepotrzebny i można by było po prostu wziąć zakończenie z tej części, gdzie oni wszyscy są już pełnoletni i "wkleić" zamiast tego, gdzie są jeszcze młodzi.

  Gdy przeczytałam z tyłu książki: "Najbardziej przerażająca powieść króla grozy" to pomyślałam, że im się pewnie coś pomyliło i opierałam się na filmie, który w ogóle nie jest straszny. Gdy zaczęłam czytać myślałam, że chyba jednak nie popełnili błędu. Miałam ciarki i czułam takie wieczne napięcie. Miałam wrażenie jakbym miała lada moment wybuchnąć. Apeluję jednak, że jeśli czytacie początek tej pozycji i myślicie: "Nie, to jest dla mnie za straszne" to brnijcie w to dalej, bo później, przynajmniej w moim przypadku wszystko się zmieniło i przestałam się bać. Myślę, że to były spowodowane tym, że To objawia się jako to, czego najbardziej się boimy, coś jak bogin w "Harrym Potterze". Dla mnie lęki tych bohaterów typu olbrzymi drapieżny ptak nie były przerażające.

  Ja chciałam głównie przeczytać "To" z jednego powodu. Chciałam jeszcze raz spotkać się z postacią Richie'go. Jeśli oglądaliście film to wiecie, o czym mówię. Był to bardzo wygadany, czasami wręcz bezczelny chłopak, którego teksty i komentowanie różnych sytuacji jest po prostu genialne. W oryginalnej wersji ma on już trochę inny typ humoru taki, który mnie nie śmieszył przez, co czułam się w pewien sposób oszukana.

  Ogólnie, w ekranizacji jest zdecydowanie więcej zabawnych scen niż w wydaniu papierowym. Powiem Wam, że bardzo mi ich brakowało, bo był to jeden z ważniejszych czynników, które wpłynęły na to, że ta produkcja tak bardzo mi się spodobała.

  Ostatnia rzecz, która według mnie, była całkowicie zbędna to wyjaśnienie, czym jest To i zrobienie z tego wielkiej sprawy. Nie powiem dokładnie, o co chodzi, bo spoilery są be. Ja zazwyczaj lubię, gdy rozjaśnia mi się przeszłość czarnego charakteru, ale akurat w tym przypadku zdjęcie tej aury tajemniczość było wyjątkowo nietrafione.

  Podsumowując, jeśli chcecie zacząć przygodę z horrorem czymś lekkim to zdecydowanie polecam Wam "To". Dla mnie film jest jednak zdecydowanie lepszy i idźcie na niego do kina, jeśli jeszcze go grają. Jeśli chodzi o powieści Kinga to "To" umieszczam gdzieś między "Panem Mercedesem", a "Zieloną milą". Nie dam Wam, niestety, linków do recenzji, bo coś mi Blogger szwankuje. A tymczasem do następnego razu i podsumowania października :)